...ALEV YALNIZLIĞIM...
El açtım çaresizlikle
Dağlardan güç dilendim Ufalandı Taş oldu Güneşte ısınmak istedim Dondu Buzula durdu Ayla ışıklanacaktım Alev aldı Kül oldu Yıldızlara dokunacaktım Bir bir Döküldü Susuzlukla göle döndüm Kurudu Çiçek bir bakışa Ağaç oldu göğe ulaştı Ağaç otlaştı yere yapıştı Yeşiller hüzünle Sarıya çaldı Maviler acıyla Griye bulandı Pembe uçtu Kırmızı kondu Yine alev yalnızlığım aklıma tutuldu Gözlerim solan gönlümde takılı kaldı Gözyaşı sessizde yaşadı Bir aşkım vardı Onu da Sevgisizliğin çaldı... ASLI DEMİREL... |
çığlıklar yüreğinde
susma
aslı gibidir
şiir işindir