Es deli gönlüme es rüzgar
dağıt efkarımı
başımda gam
sırtımda yaşam ağrısı
bağrımda hasret yarası var
içim dışım sonbahar

Es deli gönlüme es rüzgar
dağıt saçlarımı
dudaklarımdan öp
bir gülü koklar gibi
bir güle dokunur gibi
dokun yaralarıma

bahar kokulu sabahlarda
alnımdan öperek uyandır beni
yorgunum çok yorgun
kimi gün gül oldum, kimi gün diken
bir yanım çukurda, bir yanım uçurumlarda
her mevsim içimden birşeyler kopardı gitti
çok uzakta kaldı delikanlı çoşkularım
gözlerimde salkım salkım gözyaşı şimdi
şimdi hüzün yağıyor baktığım aynalardan

yalnızım çok yalnız
çok kırdılar kalbimi
sarmaşığın bir dalı sarışı
tohumun toprağa dalışı gibi
sarıl yalnızlığıma
bırakma beni öyle umutsuz, çaresiz, bir başıma

hüzün biçtim geçtiğim her yerden
zehir içtim içtiğim her elden
tut elimi ey hayat, ey umut
kaldır başımı düştüğüm yerden
dindir özlemimi, acımı, hicranımı
mavi bulutlarla yıkansın rüya
unutma,
hüzün yağmurlarıyla boyansa da çiçeğim
ölümüne sarıp sarmaladığım
kırk yıllık merhabamdır dünya
yaşamak zor da olsa güzel…