ve ben belkide ölürüm!
Ve ben belki de ölürüm,
En çok da gözlerine gömülürüm…. Neydi sahi içimizi bir fare gibi kemirip bitiren his? Aşk mı? Oysa hep mutlu ettiğini söylerler… Sevda mı? Hiçbir şeyi bitirmez bilirdim ben…. Gurur mu? Kimi diriltmiş ki bizi öldürmesin. Bencillik mi? aşk ‘sencil’ di hani? Yok yok başka bi’şey bu bizdeki… Gururun ateşinde egolarla tutuşturulmuş bir ifrit sadece Aşk gibi de aslında B’aşk’a Sevda gibide aslında laf’ta. Yok desek ateistlik var desek boşa inanmışlık Sussak araf Tutsak, tutsak eder bizi tuttuğumuz taraf. Ki ben ki ben sürünürüm! En çok da ayak izlerinde görülürüm Sussam ölü derler haykırsam deli Ki ölünün Allah’ıdır deli, Arası yok, yok bu hikayede diri Yani ben , en çok ben ölürüm, Ve ben gözlerinde görülmeden, gözlerine gömülürüm... |