ÖLSÜN SABRET SUS BE AĞLAMA GÖZÜMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bedenim ruhuma gurbet el olmuş Olsun sabret sus be ağlama gözüm Ömrümün baharı sararmış solmuş Solsun sabret sus be ağlama gözüm Gönül derdin yüz bin yapmış abartmış Her gün ağıt yakıp yürek kabartmış Saçlarını pençe pençe kopartmış Yolsun sabret sus be ağlama gözüm Devran Baba o yar demiş oh olsun Zindanlara Yusuf gibi sokulsun Gözlerine Yakup gibi kan dolsun Dolsun sabret sus be ağlama gözüm Bıktım artık yoksulluktan , darlıktan. Bıktım engelinden, bıktım zorluktan. Usandığım insan denen varlıktan. Yılsın sabret sus be ağlama gözüm. Yaşadığım hayat ,hayat değildi. Ne kimseler sordu ne halim bildi. Canım dediklerim defterden sildi. Silsin sabret sus be ağlama gözüm. Akar iken içime gözüm seli. ‘’Gülmek’’ dedim.’’Gülmektir en güzeli.’’ Cümle alem beni zannetti deli. Bilsin sabret sus be ağlama gözüm. Ümitlerim birer birer yıkıldı. Boğazıma nice halka takıldı. Felek bile beni düşmanı kıldı. Kılsın sabret sus be ağlama gözüm. Yine bastım bağrıma kara taşı. Yandı derunumda hasret ateşi. Koktu ama kaldıran yok şu leşi. Olsun sabret boş ver ağlama gözüm. Per perişan oldum belim büküldü Dost kınadı, düşman üstüme güldü. Dediler ki: Aşık Sami de öldü. Ölsün sabret sus be ağlama gözüm. |