Sen Olmayınca
Karanlıklar içinde boşluktayım
Dipsiz bir uçuruma yuvarlanır gibiyim Belli bir tutumum yok Düzensizim Neyim ben ya da ne olacağım bilemiyorum Yön duygusundan yoksunum Belli bir hedefim yok Amaçsızım Kalbim vücudumda bir ağırlık Taştan farksız bir varlık Ruhsuzum Kör bir kuyuda kaybolmuşum Çırpındıkça daha da derinlere batıyorum Işıksızım Bu olsa gerek “olmak ya da olmamak!” dedikleri Aynalar bile yansıtmıyor artık çürüyen bedenimi Ne varlığım belli ne de yokluğum Belli bir görüntüm yok Şekilsizim Fakat o da nesi.. Ufukta cılız bir ışık parlıyor Belli belirsiz.. Kayboldu kaybolacak Ah! Bir uzanıp yakalayabilsem Güçsüzüm Yine de hissedebiliyorum Yeniden aydınlığa kavuşabileceğim sanki Belki de gökkuşağı misali.. Rengârenk bir ışık demeti kaplayacak benliğimi Aranıyorum Belli bir dayanağım yok Desteksizim Ve ışık gittikçe uzaklaşıyor benden Son ümitlerim de tükenmek üzere Kararsızım Oh! Şükürler olsun bir mucize Aydınlanıyor beynimin her hücresi birden bire Ruhum bedenimle birleşiveriyor Mutluluk kıvılcımları uçuşuyor kalbimde Yeniden kavuşuyorum tüm benliğime Tarifsizim Ve hissedebiliyorum O eşsiz yeşil gözlerini Aslında her şey o kadar açık ve berrak ki.. Kısacası, Bir hiç oluyorum ben Sen olmayınca.. Yaşar Beyindik |