EKMEK KAVGASI
Hayat mağlub eder insanı,bazen de kendi yenilir
İnsandır rakibi bu zorlu mücadelenin Arenası ise dünya. Mükafatı bir dilim ekmek,biraz da et-met Yetmez mi dedim birader bu kadar zahmet Arşı verseler doymam dedi,sen biraz sabret Şaştım insanın bu acaip haline İzledim onu gizliden gizliye Çaldı çırptı,yaktı yıktı,kahrolası dünya yetmedi ona Ah dedi,vah dedi,yine sızlandı , yine sızlandı Veresim geldi elimde ne varsa Acıdım haline,yok dedim islah olmaz bu Kamış, kalem olur yazar,ney olur inler Bulut yağmur olur ölü toprağı besler İnek süt olur arı bal,balık; derya kuzusu bunlar Ağaçlar; kiraz,elma,armut,incir,nar Var gerisini sen say Yetmedi mi bunlar sana ey insan! Yetmez dedi,yetmez Gözünü toprak doyursun dedim,döndüm arkamı gittim |