Sen Giderken Ben; Kapımı kapattım kilit vurdum gidişinin üstüne
Işıkları söndürdüm karanlığın en zifirine hapsettim senli günlerimi

Sen Giderken Ben; Uzandım şöyle boylu boyunca yatığımın hiç yatmadığım sol yerine
Gözlerim kapkara bir bulut, hani bir şimşek çaksa yağmur yağacakmış gibi,

Sen Giderken Ben; Balkona cıktım Bir sigara daha yaktım denizin en dibine karşı
Dalga sesleri ve rüzgâr gidişinin senfonisini çalıyordu, burnumun direklerinde acı bir sızı

Sen giderken Ben; Radyo’yu açtım radyoda saçma sapan bir şarkı çalmakta
Ya ben şarkıyı duymuyordum ya da şarkı gerçekten saçmaydı bilemiyorum

Sen giderken Ben; Oturup ağlamadım, karalar bağlamadım yas tutmadım gidişinin ardından
Sadece sen giderken gidişin ağladı, haykırdı belki de bu gidişinin dönüşü yok dur gitme diye

Sen giderken Ben; Masamıza oturdum usulca, bir kalem bir kâğıt aldım elime
Kâğıdım siyahtı satırlarım ise beyaz tek bir cümle yazdım gidişinin ardından
’SON YOLCULUK’

Sen Giderken Ben….