İsyanlardayım yine bu gece zifiri karanlık yıldızsız geceye isyanım
Şiirlerime yazan kalemime cümlelerime hece hece okuyan dillime isyanım
Güneşin doğuşuna sabahın ayazına hala nefes alışıma isyanım
Cevabını bile bilmedğim hayat denen şıkları olmayan soruya isyanım


Yorgun kalbime her seferinde sana inanmanın saflığına isyanım
İhanete aşka yanlızlığa kaderime sevdaya yalanlara isyanım
Hıçkıra hıçkıra ağlayamayışıma çaresiz kalışıma isyanım
Avazım çıktığı kadar ’’yeter’’ diye bağıramayaşıma isyanım



Umutlarıma hayallerime mantığımın kalbimin sesine yenilmesine isyanım
Senden vazgeçemeyişime kangren olmuş seni, kesip atamayaşıma isyanım
Kahpeliğin insanlarda bir huy oluşuna ve her seferinde vuruluşuma isyanım
Hata bende mi yoksa karşımdakilerdemi diye düşünmeme isyanım


Aile özlemiyle yanıp kavruluşuma , anneme mezarda yatan babama sövemeyişime isyanım
Yirmidört eden yaşıma , durduramadığım yelkovan ve akrepi olmayan zamana isyanım
Yorgun kalışıma saclarıma düşen aklara aynaya baktığım o yüze isyanım
İsyanım kendime ulan kendime şiir diye yazdığım bu şiirin saçmalığına isyanım