Kırmızı Dudaklar Dökülmüş Yollar
Kelimeler birikmiş köşe başında
Mor giyinmişler ve canları burnunda Tesbih gibi çekiyorlar geceyi Karanlığın kenarında Seni söyleyecekler birazdan Telaşları ondan Serçe sevmek gibi bir his bu Korkuttum ile korktum arası Dudağının veya yüreğinin Kanayan sanki bir yarası Susar ya incitmemeye bebeğini -Kan tutan ve yaralanmaktan korkan- Ve usul verir memesini gibi Bir ılık geçmişin dudaklarımdan süzülmesi Derdim ben olsam onların yerine İsmin niyetine Biliyorum karışık oldu Duygularım orataya meze ayağına Bir tabakta Venüs oldu Kadehte bir mars Ama anladın işte sen onu Kesecek nitekim birazdan kalbim Çalmaya diye kalbini, yolunu Ve ama Tesbih gibi çekilecek yıldızlar Yollarında Kırmızı dudaklar dökülmüş yollarında |
amadım her halikarda emeğe saygılıyım kaleminiz daim olsun