Açılıyor Ukbâ Kapıları Gönlüme
semanın kandilleri yıldızlar süslüyor siyaha tutkun gecemi
yalancı ışıklar söndü birer birer sıyırdı beni gündüzün libasından fikrim yükselirken mânâ iklimine karanlığa kandil yıldızları temaşa eder gözlerim sabitkadem bakarım göğe işte gece ve açılıyor ukba kapıları gönlüme uykular başkalaşıyor rüyalar başka sessiz sedasız süzülüyor gözyaşlarım secdeye oysa ki tufanlar kopuyor özümde gecem gündüze direniyor soyutluyor kendini dünün keşmekeşinden dalga dalga savrulur gözlerim karanlığın içinde ve mağfiretin coşkunluğu kabarır özel zamanların resminde kaç bahane daha kaç vesile istersin şu mübarek vakitte coşar rahmet zikir fikir şükür mesabesinde ey bükük boynumun çaresi kutlu zamanların içinde bir mağfiret sun şu biçare aciz Muhammet ümmetine |