SAKIN KİRPİĞİNİ İNCİTME
Karşındayım
ağaçlar usulca toplarken dallarını karanlıktan gökyüzü kuş kanatlarıyla aralanıyor düşlerden silkiniyor çiçekler şarkılar dudaklarda birazdan güneş doğdu doğacak yeniden depreşecek yaşam yağmurdan çıkmış gibi ıslak senin kirpiğinin ucunda… Karşındayım ayaklarım yerden kesik başım bulutlarda arkamda bütün acun sen böyle uzun uzun süzerken sabahın esrikliğiyle beni kirpiğinin ucundan… İsterdim hep böyle asılı kalsın geri kalan günüm / bütün ömrüm kitaplarım, bir de şiirlerimle başka neyim var ki? /kuzum/ senin kirpiğinin ucunda o tek damla yaş gibi; tuzu benim gönlümde… Sakın kirpiğini incitme güneş doğarken yüzünde... 1 Mart 2011 |