AŞK YAKTIKÇA YAKIYOR
Bir ömür heba oldu, manasız bir şekilde
Her kelimesi bir aşk, hem çoğul hem tekilde Acı ve tatlısıyla, aklımdan hiç çıkmadı Karaçalı çok çoktu, ayırdı her şekilde. Canım dedim tersledi, giderken vınlamadı Beni anar bekledim, kulağım çınlamadı Anlaşılan mutluydu, benden uzak ve bensiz Olsun böylesi olsun, desinler tınlamadı. Ben tüm bunları geçtim, yalnızlığı eş seçtim Çünkü ben kendimden çok, çok önce O’nu seçtim Yakıp yıksa da beni, kabulümdü her şeyde Seçtim ben aşkı seçtim, ben kendimden vazgeçtim. Etrafa baktım aşk yok, ancak çok güzel kız çok Güzele baktım tık yok, yok kalbim yerinde yok Ölüm bile kolaydır, çektiğim bu durumda Aşk yaktıkça yakıyor; daha bir benzeri yok. |