KARANFİL -VI -ayvan-ı dağınık gönlümün ab-ı efsun’u döker gözlerim ağyar elinden... çek !... sırtımdaki hançeri karanfil dağlandı bağrımın cılgası kanamaz feyl-i bozuk günlerin gafletine giriftarım soldurdum gonca – gülü-mü aklımın perisini al gayrı... halden anlamaz saatler düşüyor takvimlerden yapraklar hak-ı yeksan pembe umutlar... güler oldu halime kahpe felek söndür içimdeki yangınları karanfil ..... ey mahim! ey mahbup!... uyan da bak, üzerimdeki mahi gözlere menevşeşi soldu dudağımın, bak dillerim l â l naçarım...yakar n â r-ı hicran yüreğimi... sağır mısın? duymaz mısın? şekvası kırık sözlerimin incindiğini ah! sinesi bozuk dertlerimin sebebi hangi zehri içtin, tora saldın bu aciz bedenimi talan edilmiş bağlarımda, yoluna revan ömrümün riyası söyle! vadesi dolmadı mı acılarımın... .... taharetsiz sancılarla yıkanırken yüzüm ruz- u şebe uyanmasın hiç gözlerim uçuşurken mavi kelebekler omuzumda korkma! beni ölüme hazırla karanfil... Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........ ayşe uçar 08/08/2012 |