benliğimdeki senn
bir sonbahar esintisi geçti
azad ettiğim gülüşlerimden sırt çevirdiğim bir çok şeyin ardından mahkum ettim benliğimi bedenim sensizlikle kaybolurken zoru yaşarken çıkmıyordu sesim adını oluşturan sözcüklerden kaçtım hep öğrenirken hasretinle büyümeyi dökmedim yüreğimi kimsenin gözlerine yaralarım çabuk geçsin isterken içimde o kadar masumsunki seni kirletmemeye söz verdim kendime şimdi bu benliğim dayanırken...... acıya bir çizik atıp anlarmı hiç benii ben aşıkken nefretim öğretsin sana herşeyi tıpkı benim seni seninde beni unutamadığın gibi...... |