GÜCENİK ELVEDA
kendime koşuyorum
Yalinayak başikabak... Tatli, hüzünlü yalnizliğim, Avutuyor beni kollarinda; sükun dolu ninniler mirildanarak... Iyileştici sessizliğin, munis gülümseyişleriyle... Asıl âleme doğarak, elveda diyorum gölgelere. Bir güneş gibi doğuyorum; aslımın kiyilarindan... Kucak açmiş bana tüm asillar... Bir ânı, bin yilda yaşiyorum... Tek tek aliniyor kederler... Istirabın kollari zor çözülüyor boynumdan... Ipek rüzgariyla dalgalaniyor mavi kanatlar... Serin berrak sularda suzuluyor saltanat kayiğim... duru bir el, sulara değiyor. Masum bir gülüş, iz birakiyor yüzümde bir yildiz taçlaniyor dertsiz başimda Tatli bir nağme kulaklarimda akşam oluyor artik bu güzel diyarda Gölgeler âlemine doğuyorum yine gücenik bir elveda Elveda, elveda... |