Gece
gece, her ne kadar binlerce yıl geçse de çektirir çile
yalnızlığını hissettirince her yeni gece ister genç bir erkek ol ister orta yaşlı bir kadın ya da ölümünü bekleyen bir ihtiyar varlığın dayanılmaz acı çektirir ömrünce gün yüzü görmeyince kimsesiz sessiz sokaklar kimsesiz sesli köpeklerle sokak lambası ve ağaç gölgeleriyle bedevi kurbağaların vaha arayışlarıyla zührevi cır cır böceklerinin ümitsiz bekleyişleriyle mezar olur altındaki toprak üstündeki gökyüzü o insan için o gece Erdem Uçan & 05.08.12 |