Aşka Vuslat Gerekmez
Aşka vuslat gerekmez vuslatı karayelde
Âşık Hayy’la yanarken gölgesi kalır elde Dünyevi alemde aşk vuslatla hitam bulur Gerçek aşkı tadanın kalbi ukbada olur Aşk sadece ateştir marifet yanabilmek Aşk yolunda çileye erce dayanabilmek Çekilen her bir çile sabırlara vesile Çilekeşi erdirir huzur ile visale ya Vedûd zikri ile çarpar kalbi aşığın Cezbe griftar olur kölesİdir eşiğin Nefisten arınmış aşk, kulu Hakka iletir O aşk ki her nefesi ya Hayy diye söyletir İnsan ki insanlığın dünyasına yabancı Doğduğu gün seferi kendi nefsinde hancı Nefis denilen kuvvet bir kafeste saklıdır ona terbiye veren yine insan aklıdır Ehl-i takvâ sahibi nefsine vurur yular Yularsız kalan nefis hayvandan farksız kılar Mehmet Nalbant |
Yularsız kalan nefis hayvandan farksız kılar
ne tuhaf bunca güzel şiirin görünmemesi ve de dikkat çekmemesi. halbuki
aşık oldum ben sana
gözlerime baksana
halimden anlasana
diye birşeyler yazsaydınız alkışlar gırla giderdi. değer yargılarımızın nerelere geldiğinin isbatıdır vesselam. çok beğendim Mehmet abi çok güzel bir AŞK şiiri anlayana