Hayallerim Yorulur
Ay gölgesi düşerken dolunaydan hilâle
Suların büklümünde yakamozlar kırılır Tükenen umutlarım sürüklerken melale Sensizlik ikliminde hayallerim yorulur Günden güne soluyor, geçiyor gençlik çağım Hoban olmuş bağlarım, suya küsmüş toprağım Bir garip hâl içinde, ne ölüyüm ne sağım Aşk bağının çaresi, bağban olur, yâr olur Bilmem ki bu çektiğim, kaç sevdanın bedeli Dönüşünü beklerim veda edip gideli Takvimler söylemiyor, hangi güne vadeli Bir gün çıkıp gelirsen, yoklarım hep var olur İnsanın son verdiği bedendeki canıdır Âşık için sevdiği, damarında kanıdır Seven canların yeri sevdiğinin yanıdır Cananından uzağa, her bir mekân dar olur Gönlündeki gülşene, başka bülbül girmesin Dayanamam ölürüm, yaban eller sarmasın bu sevdanın sonunu, hiç kimseler sormasın Gülü ne çok sevsem de, bana düşen hâr olur Mehmet Nalbant |