Gün gelir ayrılık kapımızı çalınca,
Acılı,sızılı,merhemsiz kalınca yüreğin.
Herkesten ve her şeyde önce,
Seni nasıl kırlangıç aceleciliğiyle,
Serçe çoşkusuyla,
Gül makamında,
Dağlar kadar muhkem,sevdiğimi unutma
YÜREĞİM EMANETİMDİR,SENDE KALSIN.

Gün gelir çekilirken el-etek.
Yalnızlık sararsa dörtbir yanını,
Yetimlik demir atarsa yavrularımın bahtına,
Her birinde bana ait bir nüve,
Tenlerinde kokum,
Başlarında şefkat elim,
Her birinde bir huyum,
Hepisinde ayrı ben varım,unutma!
BENİM DEDİĞİM HERŞEY EMANETİMDİR SENDE KALSIN.

Gün gelir biter ya nöbetim.
Şakaklarına dayanırya ayrılık,
Titrer ya hatıraların endamı,
Sıpsıcak ellerimi
Akkor buselerimi
İçimin ters-yüz bakışlarını,
Seni orada da bekleyeceğimi,
AHDİM EMANETİMDİR SEN DE KALSIN