GİTTİĞİN ANDAKapkara bir matem kesti önümü Tersine döndürdü doğru yönümü Hüzüne bandırdı, en hoş günümü Anladım yokluğun kapımı çalan Yıllar acımasız, anlattı sanki Kime kızmalıyım, şaştım inan ki Sensizlik katlime düşmüş ferman ki Bu aşkın mirası, geriye kalan Birlikte ağlayıp gülemedinse Yârin çağırınca gelemedinse Acıyı, sevinci bölemedinse Nasıl mutlu olur, derbeder olan? İç çekip iç çekip, boynun bükersen Gözden oluk oluk, yaşlar dökersen Gönül bahçesine hasret ekersen Açılır bahçende gonca-i nalân Vuslat ister isen vermeli emek Kuru söz değildir, sen aşksın demek Biraz da delice, bir gülümsemek O zaman kaynaşır, canda can bulan |
yazdığı her hece ayrı bir tad bırakıyor
gönüllere...
gönül alkışlarım şiire ve şaire