Hey gidi günler hey diyesim geliyor
Daha dün gibi onuyordu burada Kemal
İlk göz ağrımız
İlk neşemizdi evimizin.
Titrerdik üzerine
Aman düşmesin, bir şey olmasın diye.
Gözlerimiz onda, kalbimiz bir kuştan daha pırpır.

Ardından kardeşi geldi Gül.
Adı gibi hep gülen.
Kah ip atladı, kah top oynadı diğerleriyle
Bazen bez bebeklerini koydular
Evicik köşesindeki küçük kilim üzerine.
Annelik yapardı bez bebeği Ayşe’sine

İkisi de büyüdü kocaman oldular
Çoluk çocuğa karıştılar.
Onların çocukları,
Bizim torunlarımız oynadı
Onların yerine.
Bizim gözümüz yine üzerlerinde,
Kalplerimiz kuş gibi pırpır.

Her şey dün gibiydi sanki
Çocukların sesleri duruyor kulaklarımızda
Hoş eskisi gibi duymasa da.
Arkalarından koşacak güçte kalmadı
Sen bana bak, ben sana.
Haydi tut elimi içeri girelim.
Ezan ha okundu ha okunacak.

Bugünde böyle geçti
Yarına Allah kerim.

Savaş ERDEM