Bir TükenişAkşamın yürüyen afişlerinde gözlerini kaybettim, Tut diyemedim ellerimden, yavaşça kulağıma fısıldayarak Ben gidiyorum dedi. Nereye diyemedim? Bir daha gözlerine bakıp gitme de diyemedim, Zaten gidecekti de… Sonra uzun bir süre öylece yerde bekledim. Derken gölgesi kayboldu sonra başımı kaldırdım Sokağın sonundan kendisi de kayboldu. O günden sonra hiç görmedim Beni uyandırıp onu soranlara da Ölmeyi çok isterdim dedim duymadılar sesimi galiba Ben sende kendimi ölüme terk ettim... |