Sen Gel Sevdam Ben Yoruldum!Hep o ağacın altında beklerdik biz sevgiliyi Sıra dağların uğultulu yalçın ve sarp zirvelerinde Ya bir yolcu otobüsünün buğulanmış penceresinde Ya da bir kara trenin gurbet kokan hüzünlü atmosferinde Zülfü siyahı görmeye çalışırdık giderken hep, ama nafile Tam avucumun içinde yakaladım derken mutluluk, göğe uçardı inadına Tutunup yorgun bir posta güvercininin benekli beyaz kanadına Çılgınlar gibi koştuk yılmadan divane gönlümüzün peşinde Hep güzeli, güzellikleri aradık, çirkinlikle bizim işimiz ne Şimdi puslu ufukların ardında kaldı yitirdiğimiz umutlar Aynada gördüm ki; şiir uçmuş bir sükûnet kalmış yüzümüzde Aşkta helâlımdır yokluğu da, vazgeçemem geçse de yıllar Gönlüm gibi söz geçmez oldu, yürümüyor baş kaldırdı ayaklar Kâh esmer sevdik kâh kumral şimdi hepsi oldu bana el Peşinde yoruldum be sevdam, geçilmiyor dere tepe sel Çakır gözler makbulümdür, mavi, yeşil, ela da kabulümdür gel Sen gel sevdam! Ben yoruldum. Celal Çalık |
Ben yoruldum ..
Cok guzel bir siir , tebrikler ..........