Karşıyaka
Güneş
güneş doğmaz evimize kışın ben ısıtırım altın saçlarımla bakınca insanlar yoktur sadece ayakları vardır ben insanları adımlarından tanırım hep aynı koku vardır duvarlarda karanlığın sefalaetin açlığın kokusu anlatmak isterim çoğu kez kelimeler düğümlenir boğazımda hep seni görürüm rüyamda Kordonda kimbilir belki de Karşıyakada o zengin sarışın kollarında altında son model araba hep seni yazarım ben baba ben konuşmayı bilmeyen altın saçlı oğlun hayatında en büyük hatan senin özürlü çoçuğun; dimdik ayakta kaçmakla unutacağını sandığın ama kalbinde en uç köşede hep varım var olacağım... |