buarada epey patika molalar verdik amma bu gün böyle olsun, mazur görülsün falan olsun filan olsun;

bir de biliyor musun Oktay, insanlar gelip istedikleri biçimde şiir yazıyorlar buraya, eleştirildiklerinde daha önce geliştirilen ama bir türlü ilerlemeyen bir savunma mekanizması devreye girer; " ben şair değilim, şiirden anlamam, sadece iç dökümüdür bu.." gibi can eriği tadı veren cümleler kurulur en efendisinden... iyi de abiler ablalar ben de içmi şiirin altına dökmek istiyorum..kimsenin içi bir diğer kimsenin içine sığmazdır belki, hatta ben gibilerin içi şiire, içinde uçurumlar bulunduran şiire dahi sığmayabilir...şiire yakın durduruyoruz içimizin gürültüsünü kardeşim... bizim de hakkımız olsun yaw...

ben daha çok şiirle yoırulmak, şiirle gülümsemek, şiirle yeni dünyalara, yeni düşlere pencereler açmaya gelirim buraya...bir kaç iyi şair vardı ama korkudan okuyamıyorum onları, çünkü okuyunca sataşasaım geliyor içimle..sonra şiirin sahibi mızıkçılık ediyor...şiir küsüyor, şair küsüyor, ben küsüyorum ve saire:) bir daha dönmüyorum beni üzenlerin sayfasına..şiiri üzenlerin daha doğrusu...

tenkidi beğenmemek, ona karşı farklı argümanlar geliştirmek anlaşılabilirdir ama yapılan eleştiriye somurtmak, münekkide karşı başka tavırlara girmek, alakasız cevaplar vermek ııııı!!!! şiir yazanın, söyleyenin ve yaşayanın işi değildir:)

tuhaf hissettim kendimi bkz:)

amin maalof'un herhangi bir kitabını okurken, 2-3 cümlesinde bri durur, şaşkınlık yaşar, sonra da "nasıl çıkabilir böyle bir betimle diye iç geçirir, hayret ederim.

ya da yaşar kemal'in bir çiçeği 4 sayfada anlatması.,
ya da edip canseverin, her cümleyi uçan bir kuşa çevirebilmesi.

peki nedir fark...
elimize verilen sözlük aynı...

:)

Merhaba yeniden..

Kimi şiirleri okuyunca bir bilmişlik, bir bilgiçlik gelip içime oturuveriyor, aklını almak istiyorum şiirin kelimelerle ama sonra anlıyorum ki şairin de derdi aynıymış benimle, "dünyanın aklını kelimelrerle alma çabası..."

teatral bir hal alıyoruz ben şiir ve şair...

ne girift bişey yaw:)

Şiirin içinde çok usta söylemler var, gerçek anlamda saf şiir. Şiirin taraçalarından akmış gelmiş. Satıraralarını istediğiniz gibi doldurabileceğiniz, destalaştırabileceğiniz bir şiir..

Lakin gelin görün ki, TMO'nun devasa siloları gibidir bu edebiyat-şiir siteleri, herkes alır hasadını boşaltır. Bir süre sonra bu çekilmez bir hâl alır. En önce dökülenler en erken unutulanlar olur..

Bu meramımı yönetime bildirdim ama kabul görmedi, ve hatta yönetimle birbirimizi yanlış anladığımız için kimlik onaylı sayfam kapandı, korkarım bu yorumumu okuyunca kızacaklardır yeniden ama malesef durum bu..

Bu ve benzeri sitede yukarıda okuduğum şiire yakın çok az şiir vardır. Bunu bir otorite, bir yetkin merci olarak söylemiyorum elbette. Bir okuyucu olarak, bir şiirsever olarak diyorum ki; bu kadar basit olmamalı şiir dediğimiz şey..

Elbette bu diğer insanların şiir yazma haklarına saldırı değildir. Hepimizin şiiri, şiirleri vardır, kimimiz yazarız arada, kimimiz söyleriz, kimimiz yaşarız, kimimiz bakarız şiirimizi / şiirlerimizi..

Ve fakat bazıları tanrısal seslerini duyar hayatın, bazıları, tanrının web sayfalarını daha iyi irdeler, bazıları iz sürmeyi iyi bilir..

neyse...


eyvallah...

yaklaşık 15 yıl kadar, tiyatro oyunculuğu ve yönetmenlik yapmamın, ya da bir o kadar süre dublaj yapmamın faydasını yazarken görmek istedim evet.
ama en çok hayata bakışın farklılığıyla, biraz düşlerin çeperini yırtabilmekle ilgili bu iş.
en çok da emek vermek ve farklı olmaya çalışmakla ilgili.
yoksa 400 kelimeyle şiiri çeviren zaten , inter ortamına hergün yüzbinlerce şiir asan, şiir yazıcılardan bir farkım/ız kalmaz.
genel olarak şöyle bakarım :
herkes sahneye çıkıp tiyatro kisvesi altında komklik yapabilir.
ama herkes heykel yapamaz, arya okuyamaz...

ben sana ayrıca, yakın ilgin, harcadığın vakit, ve çok yerinde değerlendirmelerin için, çok çok teşekkür ederim.

aynı hisse ben de yazarken hissetmiştim. ))

sağ pl sağ ol leb-i şima. )

Sağ ol glenay,
selamlar. )

Tehlike her zaman her an yamacımda. )

Teşekkürler Terazi. )

hım piyanonun kuyrukları uzun
bizim de yalanlarımız usta

ben yalnız değilim bu konuda.
herkes kandırıyor birbirini, kendi doğrularıyla...

mutlu sonun ağrısız yanları bana ölümü çağrıştırdı
ne kandırıyorsun bizi o zaman

Daha değil. film kopunca.