İLK AŞK
Seni çoktan asardım vakitsiz yalnızlığıma ama
Gel gör ki ilk aşk demişler adına. Sükut eyle ey gönül Figan etmek boşuna Sen göm özlemleri boşluğa Giden gitti yoluna Onu ilk gördüğümde Vakitsiz öten bir bülbüldüm Kurumuş talan edilmiş ücra köşelerde. Sessizce izliyordum camdan Giden gençliğimin cenazesini. Durun ben daha yaşamadım ki Diyemiyordum Gözlerimi geçmişime dikmiş 18 yaşın harabe evine gelen Ziyaretçileri sayıyordum. Onu gördüm bir anda Siyah, geceler gibi siyah gözleri Güneşi kıskandıracak tebessümüyle Bana bakıyordu alay edercesine. O an anlamadın ey gönül Seni vuracak kurşunu daha namlunun ucundayken Durduramadın. Ölmeye öyle alışmıştın ki Diğer intiharlarınla aynı sandın Ama yanıldın. Öyle bir dibe vurdun ki Ölüm doğum sancıları halinde geldi. Her sancıda bağırdın avaz avaz Gece ışıklara bıraktı kendini Ve sen 9 aylık taşıdığın aşkı Nurtopu gibi bir ayrılıkla kucağına aldın. Ve şimdi aradan yıllar geçti Ben hala o camdayım Hala geçmişimi gömmeye çalışmaktayım İlk aşkımı nasıl gömdüğümü Kimselere duyurmamaktayım. Ve ben her gün yalan sevda ateşlerini Gönlüme sokmaktayım Varsın talan edilsin Varsın işkence edilsin Sensiz geçen her günümü tesbihe dizdim Tek tek sayıyorum An be an ölüyorum Öldüğümü sadece ben biliyorum. Ben sende doğmuştum çok geç anladım Yılları gömdüm de sessiz akşamlara Senin yokluğuna bir türlü alışamadım. Ayvazım DENİZ |
sevgili kaleminle...