Oysa çocuklardan çocukluğumuzu görüp az da olsa hatıralarımıza dönerdik "ben senin yaşında iken neler yapardım" yalanlarını doyasıya yaşardık; yaşayamadığımız çocukluğumuzu çocukların gözlerinden okurduk.

Gittikçe çağ kirleniyor veya kirletiliyor, hırsın insan başına mussalat olduğu bu dönemde en çok çocuklar ölüyor veya öldürülüyor, misketimsi bombalarla savaş kraları böbürlenmketen, göbeğini kaşımaktan zevk almaktadır, ki hırs can ve mal almaya devam ediyor beyler!

ve ne yazık ki çocuklara dünyanın bir cennet olduğunu artık söyeleyemeyeceğiz; dünya cennetini düzaha çeviren insan, yeryüzündeki kralığını ilan etmiş bile.

Velhasıl daha ilk günlerden öldüğümüzü anlıyoruz yoksa böyle çığlık-şiir- düşer miydi?

Düşündüren dizelerdi ve yüreği bir kez dahaa selamlamak istiyorum