Aşk-ı İmkânsız
Hep bir kaçanı bir de kovalayanı vardı
Bir yananı bir de yakanı Kahır yüklenirdi bulutlara Gözlere sağanak yağmur hücum ederdi Mevsimli mevsimsiz Kan çanağı gecelere Nöbet tutardı kirpikler Zamanlı zamansız bir dolu vururdu Yüreğe En çokta içimizdeki çocuk acı çekerdi Öksüz kalışına Bir gün güldürse Bir gün gözyaşıyla sahur yapılırdı Ve Yokluğa açılırdı iftarlar Hayır sözüne bile Hayırlar yüklenirdi Yürek kabul etmezdi ki imkânsızlıkları Temmuz güneşinde üşütürdü Mart soğuğunda ısıtırdı Bir kuşun kanadına bağlanırdı Umutsuzca beklenirdi geri dönsün diye Bu kadar imkânsızlık olmasa Adı aşk olmazdı belki de Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN) |
SAYGILARIMLA HER DAİM