YEŞİL SEVDA
Sonsuz yolculuğa çıkan canı
Dua ile selam ile uğurlarsın Koyarsın mezara... Yas tutarsın gerçek sevgiliye kavuşana Yüreğinde kırk mum yakarsın Her gün bir mum söner Bir mum kalır geride cılız ateşiyle yanan Ama ilk gün ki gibi yakmaz bağrını Evlat acısıdır sadece yürekte İlk gün gibi kalan Gerisi yalan… An gelir yürekteki tüm mumlar söner Boğazındaki düğümler bir bir çözülür Geçmişten belli belirsiz izler kalır dimağında Gerçeklere dönmeye başlarsın yavaş yavaş Yaşanamayanlara eyvah etmeyi unutur dilin Hak’tan gelen Hak’ka gitmiştir Zihnin bunu kabullenir karşı koyamazsın Kabullenişine sen bile inanamazsın Sonra; Ölenle ölünmez diyerek razı gelirsin kadere Yaşarken mezara koyduğun canın telâşı başlar Sevdiğinin bir yerlerde nefes aldığını Yüreğinin attığını, yaşadığını bilmek Acıtmaya başlar canını Gönülden düşmeyen yari, g/özünden düşüremezsin Dil bitirse de yeşil sevdayı yüreğinde asla bitiremezsin Hasret çığ gibi büyür, düşer yüreğine Anıları kefen yapıp, sararsın ömrüne Yokluğunda aramaya başlar g/özün Zihnine oyun oynar kara düşünceler Kendi yüreğinden bile kıskanırken “Gülüme başka kelebek kondu mu” “Kalp ağrım başkasına yar oldu mu” diye Zindan gecelerde adını sayıklarsın Gözlerin uykuya Yüreğin diline ihanet eder Bitti demekle bitmediğini anlarsın Hak yanına aldığı zaman kulunu Sabrını da verir geride kalana Yaşarken öldürdüğüne, sabır ihsan etmez Hak Öyle bir an gelir ki sevdiğini; Kendi elinle mezara koymuş olmayı dilersin Çünkü; Başka gönülde görmeye dayanamazsın Nefes alan sevgiliye mezar kazamazsın Öldüğü/n güne kadar UNUTAMAZSIN Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN) |
Yaşarken mezara koyduğun canın telâşı başlar
Sevdiğinin bir yerlerde nefes aldığını
Yüreğinin attığını, yaşadığını bilmek
Acıtmaya başlar canını
ÖLenle ölünmez derler.. bi bakıma doğru..
En yakınımız bile öldüğünde yası bir yılı geçmiyor..
Anne ve evlat nasıl bilmiyorum Allah Gecinden versin..
Tebriklerimle şairem..
sevgiyle kalınız..