Git/me*
Dönüşü yoksa gidişin acıları dindir de git
Önüne eğip başını boynunu bükerek gitme Dağlar, bir kıvılcım olsa canın yanar söndür de git Üzüntüne dayanamam ruhunu yakarak gitme Koyu kahve gözlerinin edasına kandım derim Böylesi bir sevda ile az biraz da/yandım derim Ben senin yerinde olsam rüyaydı uyandım derim Dök içindeki ben/leri özlemler çekerek gitme O an neler çektiğimin hikmetine eremezsin Taş mı dersin bunun kalbi anlam bile veremezsin Göremezsin bir yanar dağ bir duman da göremezsin Ya koy verirse gözlerin arkana bakarak gitme İçimde kıyamet kopar dağ yıkılır üzerime Ahlarımı da gömerim ruhundaki mezarıma Sen değil felekler yanar bu sessiz ahu zarıma Ok olur nemli kirpikler gözyaşı dökerek gitme |