Aynı evrende yaşamamalı cellatlar ve çocuklar... Ya ölmeli cellatlar, ya da hiç doğmamalı çocuklar!
ne vicdan vardı insanlıkta nede insanlık vardı vicdanda kapkara olmuştu yürekler çocuk hıçkırıkları ana feryatları kurşun seslerine karışmış minik yüreklere kan sıçramış mutluluğa gülerek bakan o gözler acıya korkuyla bakar olmuş misket yerine toplar ve mermiler ile oynar olmuş ateşten kararmış o minik eller ve.. toz dumanlar göz yaşlarına karışmış feryatlar figan çığlıklar zindan analar yorgun çocuklar durgun ve zaman ertesine geçmez olmuş.. kararmış etraf hayatlar misali Güneşten yoksun ay ışığı tek çare ölüme ışık olmuş.. akrep yelkovanı kovalayıp durmuş geceler gündüz , gündüzler gece olmuş her zaman diliminde bir yıldız kayar olmuş gam kedere acı gözyaşına dönüşmüş ölüm gelmiş , son olmuş ve hayatın ertesine bir güneş doğmuş Yaradan’dan minik yüreklere cennet vaad olmuş..
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Çocuklar Ölmesin şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Çocuklar Ölmesin şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.