Tren Gider Maziye
Yorulmuş metal yığınının içindeyim,
Bu yığının içinde insanlar yığılmış. Ne numara var,ne rahat mümkün! Herkes benim gibi,"yersiz"likten yılmış. Elime tutuşturmuşlar adı bilet bir hakaret parçası, Yazıyor üstünde : Sıra No : 00, Oturdum 00 numaraya, Anlayacağınız değerli yolcular, Para karşılığı rezalet açıkçası. İşte bu rezillik içindeki devin, Numarasız koltukları götürür beni maziye. O konuşur ben dinlerim, O söyler ben yazarım, Düzeriz maziye acıklı bir mersiye. Kimi yüzler asılmış mutsuzluğa, Kimi bakışlar yorgun ve suskun... Bir dev maziye gider,koca yığın, Bu koca yığının gittiği bana küskün. |
Ne güzel bir şiir yüreğinizden gelen duyguları o kadar güzel nakşetmissiniz ki şiirinize okudukça okuyor insan,yüreğinize sağlık,Tüm güzel duyguların kalbinize,Tüm evrendeki hoş kokulu çiçekleri sayfanıza ve sayfaya gelen değerli dostlara,gönderiyorum.kaleminiz daim olsun,kabul görmesi dileğiyle....
Saygı ve selamlarımla
Bilal YILMAZ