MONOTON HAYAT
Saatin ponk sesini vurduğunu gösterirken
Benim o bitemez monoton hayatım başlıyor Sabah kahve Öğlen kahve Akşam kahve Gece yarılarına dek kahve Değişmeyen bu hayatım Başlar yine kahve köşelerinde Nice insanlarla dolu Kimi dertli Kimi neşeli Kimi bilardo masasında Kimi okey Kimi ping pong Kimi pişpirik oynar Her günkinden daha beter Her gükinden monoton bir hayat Duvarlar sessiz Masa sessiz Ben sessiz Otur oğlum otur Sen otur Ne oturmakla Ne pişbirik oynamakla geçer hayat Saat yirmi otuz Siyahi gece yarısı Yürü oğlum yürü Sen yürü Monotona doğru Müzminliğe doğru Yavaş yavaş tak...tak...tak... Ne evler değişir ne insanlar Ne bencillikler ne de huylar Sokaklar sessiz Caddeler sessiz Ben sessiz Bıktım Bıktım artık Bitmeyecek mi bu günler Ölünceye dek mi sürecek Bu yollar Bu caddeler Hiç mi değişmeyecek Rabbim sana sığınıyorum Hoşnutsuzluğunu verme bana İster canımı alda öleyim Bitsin şekilde geçen hayat Bitsin Evet ben Ben diyeyim ki kendi kendime Son olarak Yürü oğlum sen yürü Bu gece de sen yürü Gecenin sisli ve nemli soğuğunda Geçmeyen monoton hayata doğru Geçmek bilmeyen zamana Müzminliğe doğru Yavaş yavaş Tak...tak...tak... Kadir UZUN (Babam) Seyyâd-ı Can / Nazım UZUN / RİZE |
Harika bir şiirdi tebrik ederim seni ve kalemini
saygılar ve sevgiler
Bilal YILMAZ