Yürür el yordamıyla zaman
Kör karanlıkları yırtarken ardında
Dönüp baktığı ömür
Bir kaç parça gülüş
Kendi eliyle ördüğü hüzün.

İnançları, duyguları nesi varsa
Toplayıp attı sırtına derviş
Seccadesine sinen uhrevi hazzı unutmadı
Dünyayı döndüren onun yürümesiydi.
Ağır ağır daldı
Maviliklerden daha sonsuz
Kızgın çölden büyük
Bitimsizdi anlam
Sıyırdı kendini geçen, buralı, dünyevi olandan.

İçimden derin bir ah ile geçti
İnsanlık ömrüyle eşitti gördüğüm
Zavallı ben
Hep haz peşinde koşup
Sırıl sıklam olmuşum.

Çek ellerini yalancı, şeytani olan
Siz hiç var olmadınız
Vaadler verdiniz durmadan
Olmayan güçlerinizden türeyen dev bir yalan.

Nefsin bir ileri bir geri haykırışları cınladı yüreğimde
Bir ben var benden içerde
Varsın gül kurusu akşamlar özlem olsun
Ben iman dolu bir hayata doğayım yeniden.

(Temmuz 2012 İstanbul)