Sokak Lambaları
Aklım gibi dağınık, pejmürde üstüm başım,
Gerçeğim suretimden, akıp uzaklaşıyor. Caddeler mezar olmuş, lambalar mezar taşım, Bu gece, bu şehirde, bir cenaze yaşıyor. Ne giden vasıtalar, ne de bir ayak sesi, Varlığın karaltısı, yalnızlığa gömülü. Ruhumdan parça alır, zamanın her nefesi, Umudu parçalanan, rüyam, hayalim ölü. Menzilini bilmeden, yürüyor ayaklarım, Sokak lambalarının, sesini duya duya. İçimdeki sırrı tek, onlara sayıklarım, Sabırsızlanıyorum, dalmak için uykuya. Bugün günlerden nedir, vakit gecenin kaçı, Doğar mı tekrar güneş, bilmem olur mu yarın. Hayatım bir kördüğüm, yollarım arapsaçı, Tesellisine kaldım, sokak lambalarının. |