Döndüm*
Sevdanın şeminde pervane idim
Ruhumu ateşe vererek döndüm Kereme misaldi yürek de odum Aslının narına girerek döndüm Kim dayanır kalp yerinden sökülse Tabipler de bir kenara çekilse Em dedikçe kızgın yağlar dökülse Yarama tuzları sürerek döndüm Ciğer parem derken ele düşmüşüm Halden anlamaz bir kula düşmüşüm Say ker bela denen çöle düşmüşüm Hüseyin’i ezalar görerek döndüm Kim bilir bağrımda harlanan közü Yakar dağı taşı eritir buzu Gören bilir bilen demez bu gizi Sevdanın sırrına ererek döndüm Hazanım böyle bir ataştan çıkıp Bir günde on öğün gözyaşı döküp Öksüz çocuk gibi boynumu büküp Derdimi sineme sararak döndüm |
o kadarda değerli kardeşime kalemin daim olsun