Sevmeyi öğrendiğim yeni zamanlarımda ,
Özgür doğuşlarıma senden başlamıştım.
Bedenimin yazgısı gibi gelmişti dokunuşların
Delice tutsaklıklarım ondandı belki de sana.


Kalıcılığınaydı tüm kurulan hayallerim ,
Bilemedim ki gitmek içinmiş kahrolası gelişlerin.
Öyle acınası bir yarım kalmışlık içinden
Nasıl çıkarsız sevmeyi öğrenemedi yüreğin.


Sadece yalnızlığını korkutmak içinmiş ,
Kendini ve beni saşmasapan kandırışların.
Arsızlığına yenilmiş çoktan kalbin başka baharlarda gezgin
Ve şimdi senden kalanlar en güzel-i hayatımın.


Sevda yüklü sandığım kalp kayıpmış sende ,
Nerenden tutsam balçık nerenden baksam bencillik.
Onca zaman yokluğunda yaşadığım saatlerimin güzelliği ,
Sevişmelerim tutkulu yine aramadığımsa tek sen.


Ne de güzel devam ediyor dünyamda herşey ,
Yaşayışlarımın nedenleri güçlü , sonum sensizlik olsa da.
İnsanlığını kaybetmemiş ruhların aşığı yeniden ben.
Yine yeniden kendime gelişlerime içiyorum.