SEN GİDERKEN...
hiç sevemedim ani gitmeleri
sessizlik sinmişti içime. içimdeki ses anlatıyordu bana ölümü! hüzün tarlasında yürüdüm okşuyordu sanki bedenimi dökülüyordu yüzüme gözyaşlarım silemiyordum damlıyordu toprağa bulut oluyordu hüznüm gülümsüyordu yalnızlığım ölüme. soğuk olur ölümün yüzü hoca kefen biçince. kayıyordu bir bir yıldızlar ben gökte ararken seni gizliyordu güneşimi bulutlar kalıyordum karanlıkta. sen giderken haykıramadım son nefesimi kaldı sanki içimde yıllardır acısı yaralar beni oturur beklerim bir köşede ne giden geri gelmiş nede bir haber oturur öylece beklerim olurda bir gün çıkar gelirsin diye. .. Hüseyin YANMAZ 03/07/2012 |
SEN GİDERKEN...
hiç sevemedim ani gitmeleri
sessizlik sinmişti içime.
içimdeki ses
anlatıyordu bana
ölümü!
hüzün tarlasında yürüdüm
okşuyordu sanki bedenimi
dökülüyordu yüzüme gözyaşlarım
silemiyordum damlıyordu toprağa
bulut oluyordu hüznüm
gülümsüyordu yalnızlığım ölüme.
soğuk olur ölümün yüzü
hoca kefen biçince.
Harika sözler içeren güzel şiirinizi kutlar saygılar sunarım
Osman AKSOY