sensizliğe
yitik bir yürekte
bitik bir beden bıraktın giderken ellerimi her saçlarıma atışımda avuçlarımda kalan saçlarım çare değildi sensizliğe savurganlığın rüzgarında yapraksız bir ağaç bıraktın giderken çıplak dalları her ne kadar uzansa-da göklere çare değildi sensizliğe soğunun ayazında kalan dokunulduğun-da kırılası bir buz bıratın giderken parçalanıp tuz-buz olsamda/artık çare değildi sensizliğe gitmiştin bir kere geri dönmemecesine avuçlarımı bırakmıştın bir daha tutmamacasına belki gelirsin diye yasladım yüreğimi geleceğin günün hayaline senden geride kalansa ağlamak bir bekleyiş artık gözlerimde gelmeyeceğini bile bile uçuk..... |