2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1900
Okunma
bazen ardımda
üzgün bir ıhlamur ağacı bırakıyorum
çiçeklerine gözyaşı düşen
ve aşkın sınırsızlığında
koyulup demlenen
sanki her fincanı
akşamın biraz daha koyulan karanlığı
sıcacık sulara duyulan özlemse asır gibi
biliyorum karanlığı düşürüyorum aydınlığa
ve biliyorum gözlerinin yudumladığı
her gölge ben den ırak
masum bakışlarında
durulup demlenen
ยçยк:
5.0
100% (1)
Cevap Yaz