İKİ YALNIZ PALYAÇO
Bu labirent gibi dünyanın içinde
Yolunu kaybetmiş İki palyaçoyduk. Sen elinde Grileşmiş halde bir manolya taşıyordun Ne onu çöpe atabiliyor Ne de eski beyaz haline getirebiliyordun. Gülücükler saçarken etrafına Gözlerinde eski aşkların mezar taşları parlıyordu Yaşıyordun delicesine tutkuları Her adımın yaşam dolu Her adımın ölüm gibi soğuk Amaçsız, boş Dolaşıyordun sahnede. Benimse elimde Bir manolyam bile yoktu Yaşnmış aşkların mezar taşları da yoktu Yaşamaktan korkuyordum delicesine Her adımım ölümün ta kendisiydi. Dürüstçe takla atıyordum sahnede. Gözlerimde olmayan kahkahalar atarak Kapattım perdeyi Sarıldık birbirimize Yüzümüzde olmayan gülücüklerle Makyajımızı silmeye gittik Yeni bir dram oynanana kadar sahnede. Ayvazım DENİZ |