Bir şeyin üzerine sımsıkı bağlanmış gibiyim,
Ne bir ses,
Ne de görüntü var hislerimde,
O kadar gerilmişim ki,
Motor sesleri kükrüyor içimde…
Elektrik telleri örülmüş üstüme bir ağ misali,
Yıldırımlar düşer sarhoşlar gibi etrafa,
Sesim yok,
Gece o kadar geniştir ki,
Yine de adım atacak yer bulamazsın…
Yastığım terden deryalar olmuş,
Dudaklarım boğulmuş sessizliğin düşlerinde,
Öylesine sıkı düğümlenmişim ki,
Anlatacak boşluk bulamamışım…
İyice saçmalar olmuşum,
Ne anlattığımı anlayabiliyorum,
Ne de düşündüğümü…
Yazdığım şeyler öyle pis kokuyor ki,
Okumaktan bulantı kusmuşum…
Sağ elim çok temizdir ama,
Yaptığım resimler de olmasa, ben nereye gidebilirdim ki?
Artık bulutları da sevmiyorum,
Karanlığa o kadar çok alışmışım ki,
Yıldızları tozlandırmışım gözlerimin içinde…
Uzak görürüm kendimi,
uzak…
Hiç kimseden değil,
Adını söyleyemediğim o boşluktan,
o uğultudan…
Öyle uzağım ki,
Gel sen anlat şunu bana,
Gel sen anlat…

22.10.2005/SARAY
Saat:01.14
B.BİRİCİK