CENNET GÜLÜŞLÜM
Dünyada bir yerlerde
Minik bedenler parçalanıyor Kan revan içinde Avuç açıyor kadınlar Annelik özlemiyle her gece Cami avlusunda ağlıyor kimsesiz bebekler Nasırlı elleriyle umut tezgahı açıyor Sokak çocukları Körpe fidanların hayalleri Kana boyanıyor sınır boylarında Yan komşunun bebeği açlıktan ölmüş Kimin umurunda Eskiden kilim kilim dostluk dokunurken Şimdi nakışları yırta yırta Vefasızlık türküsü okunuyor Şairler hece hece yalan damlatıyor şiarında Dillere destan aşkların Kemikleri sızlıyor mezarında Bir cinsellik ezgisidir dolanıyor dillerde Sevda kırmızı başlıklı kız gibi Kurtlar sofrasında Pamuk prensesleri koruyan Yedi cüceler yok artık Hepsi masallarda Ben Öptüğüm her yüreğin Kurbağaya dönüşmesini seyrediyorum sessizce Yorgun düşlerimle Cebi delik umutlarıma Gözlerimden ter akıtıyorum her şafakta Beyaz kundağa sardığım ne varsa Gömüyorum artık yüreğimin mezarlığına Annelik özlemiyle Her gece açtığım avuçlarımı kapatıyorum Öpüyorum minik ellerinden Vazgeçtim senli düşlerden Vazgeçtim cennet gülüşlerden Ve sen Sen doğma bebeğim Vazgeçtim senden Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN) |