İsmi Yok
Kara bir değirmenin ardında,
Siyah maskeli yaratıklar ... Siyah bir duman eşliğinde, Karanlıkta yol almakta. Kokmuş bütün meyveler. Bebekler altı parmaklı... Güzel kokmuyor artık gül, Nineler evde kaldı. Yılan çıkıyor ağzını açanın içinden, Ayaklar nasır tutmuş. Eller paslı bir demiri ovalamış gibi. Gönül aç kedilerin yiyeceği kıvama geldi. Güneş yalnızca kendini aydınlatıyor. Ay güneşten mahrum kaldı. Yapraklar erken veda ediyor, Sonbahar eskide kaldı. Kahkaha atıyor gençler, İnliyor yaşlı çınarın her bir dalı. Yemek boşaltıyor önüne, Aç köpekler bile yiyemiyor o yemeği. Evlerin kapılarından inilti sesleri geliyor. Garip ırmak mutluluğa koştuğunu sanıyor. Ranzaların vidası gün geçtikçe gevşiyor, Yaşlı çoban kavalını kırıyor |