İçimde bir kadın var sessizce ağlayan
İçimde sensizliğin bıraktığı derin izler
Söylenmemiş sözler yazıyorum sana
Oturup bir köşeye sensizliğe içiyorum.

Boş kadehleri yüreğimde parçalayıp
Sensizliğe ağlıyorum hıçkıra hıçkıra
İçimde bir kadın var kalbi kelepçeli
İçimde sensizliğin bıraktığı derin izler.

İçimde tarifi mümkün olmayan sözler
Seni yazıp aşkımıza ağlıyorum susarak
İçimde bıraktığın acılarla avunuyorum
Belki seni anlamıyor gibi hissetsende.

Duygularını çok iyi anlıyorum küçüğüm
İçimdeki kadın artık özgür ve suçsuz
Artık göç eden kuşlar kadar özgürsün
Kanatlarını özgürlüğe çırpabilirsin
Hiç usanmadan hiç korkmadan kadınım.

Hiç bir söz yoktur ki aşkı anlatmayan
Hiç bir söz yoktur ki seni unutturabilen
Dokundukça tenlerimiz birbirimize
Dudaklarımız çaresizliğe bürünüyor.

Beni unutma dedikçe seni arıyorum
Her şeyi unuttum sevmeyi sevilmeyi
Bir tek seni unutamıyorum bir tanem
Dalıp dalıp gidiyor gözlerim sensizliğe.

Ömrümün son demlerini yaşıyorum
Karaladığım beyaz sayfalarda saklısın
Gözyaşlarım içime akıyor sessizce
Sadece sen varsın hayal dünyamda.

Sadece sana aşık bu serseri kalbim
Biliyorum tüm yaşananlara rağmen
Beni unutma desem de unutacaksın
Unutmak ve unutulmak benim kaderim
Sana son sözüm beni unutma kadınım...

Ufuk GÜNEY