özür dilerim tanrı'm yanlış kadını öldürdün
bitirdiğimiz noktalarda başlayan sancılarımız vardı ince ..
sonra katmer katmer derken mezar taşlarımıza isimlerimizi yazdırtacak denli yükseldi sesleri. Adını minik bir kız çocuğunun ağzından duyduğumdan beri kulaklarımda aynı hüzün nota nota her perdede yükselmekte. Kimseler yokmuş şu üsküdar denilen yerde. Kavgalarımız, kahkahalarımız... Hiçbiri sanki yaşanmamış. Ölüm Tanrı’m ne fenaymış.. Kafiyeler yetersiz kaldığı noktalarda ölüm,kalemlerimize devrik şiirler yazdırtırmış. söylemek ölesiye zorken şimdi bir de yazdırtıyorsun bana ; sen öldün! Özür dilerim Tanrı’m ama sen sadece yanlış kadını öldürdün! |