Sevgili dostlar!

Bundan aylar önce Edebiyatdefteri’nin en’leri konulu forum’a

"Defterin en gıcığı ben" yazmıştım.

Değerli dostum Mehmet Ziya Dinç dün bir şiirime gülücük eşliğinde:

"Çok gıcıksın biliyor musun?" diye bir yorum yazmış.

Ben de " neden bunun bir şiiri olmasın?" dedim ve bu şiiri yazdım.

Selamla, sevgiyle, saygıyla, şiirle ve dostlukla.

Değerli dostum (şiirlerin ziyası) Mehmet Ziya Dinç’ e



Şiire ömür verdim, saça düştü kırağı
Kalem kâğıt elimde geçti yirmibeş senem
Herkes "şâirsin" dedi, bense "şiir çırağı"
Çoğu "hocam" dese de hâlâ öğrenci benem

Kalemi kılıç yaptım kafa tuttum zâlime
Yanlışlar karşısında doğruları savundum
Kimisi kızdı kimi gülüp geçti hâlime
"Birgün mutlakâ biri anlar" diye avundum.

Hâinler sürdürürken ülkemde kan kusmayı
Çoğu aşka yazarken "Vatan" dedim, "halk" dedim
Korkuyu ayıp saydım, ar belledim susmayı
"Uyuma ey milletim! Ne olursun kalk" dedim.

İnsanlar çıkar için girerken renkten renge
Yüzüme allı pullu bir maske giyemedim
Ben sürekli tutuştum kötülüklerle cenge
"Beni sokmayan yılan yaşasın" diyemedim

Şirin görünmek için, olsa bile yalandan
İnsanlar birbirine bolca sevgi dağıttı
Ben sürekli dem vurdum ülkemdeki talandan
Kalemimden dökülen ya hiciv ya ağıttı.

"Onlar da bana yazar, mutlu olurum" diye
Kimseye bedâvadan dağıtamadım yorum
Bâzen sordum kendime "neden böyleyim, niye?
Neden bu kadar katı, neden bu kadar zorum?!

Baktılar ki Çetiner pek iltifât etmedi
"Dostum" diyenler beni bir kalemde sildiler
Arkamdan konuştular hattâ bu da yetmedi
Belli bir zaman sonra düşmanım kesildiler.

İmzâmı atamadım kalıcı bir esere
Îtiraf ediyorum, şiirin yüz kiriyim
Testereye özendim, benzemedim kesere
Bu yüzden herkes iyi, ben gıcığın biriyim!


27hazîranikibin12.


.