SEN OLDUN
Yâr diye adını anarken gönlüm
Ellerle beraber gezen sen oldun Çile ateşiyle yanarken gönlüm Huzur sularında yüzen sen oldun Gönlü kış olanın karlıdır başı Boz bulanık akar gözünden yaşı Daha unutmadım vurduğun taşı Bağrımı acıyla ezen sen oldun Ne geçti eline çamur atınca Onca sözlerine yalan katınca Aklına düşersem gece yatınca Bilsensin ki beni üzen sen oldun Konuk eder diye kapını çaldım Belki açar diye hayale daldım Şu koca dünyada yalınız kaldım Adımı defterden çizen sen oldun Ayağıma battı ektiğin diken Sayende ben oldum acılar çeken Nasıl iflah olsun gözyaşı döken Dağ gibi dertleri dizen sen oldun Ahretlik diyor ki hayırsız çıktın Gönül köprüsünü dilinle yıktın Hani seviyordun ne çabuk bıktın Tatlı muhabbetten bezen sen oldun |
Gönül köprüsünü dilinle yıktın
Hani seviyordun ne çabuk bıktın
Tatlı muhabbetten bezen sen oldun
Kaleminize yüreğinize sağlık,harika güzeldi
eserinizin en içten dilklerimle kutluyor saygılar
sunuyorum..