1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
938
Okunma
odamda yankılanan yalnızlığımdır...
her geceyi başka dört duvar arasında geçirmek
yalnızlığıma direnen aklıma çare olmuyor....
ama her gün yine ben o umutla uyanıyorum yataktan...
duvarlar değişsede değişmiyor içimi kemiren o umut....
dört duvar usandı anlattıklarımdan,
dar sokaklar,
sonsuz gökyüzü usandı bakışlarımdan,
son durağımdın oysa ..... yine olmadı,
son durağım usanan olmasaydı tek umudum....
olmadı,
son durakta terk edilmiş bir otobüs bekler oldum,
şoförü belirsiz, rengi solmuş, bir otobüs.....
son duraktı oysa bu bir sonraki olmayandan,
saatim hep ayarsızdı oysa benim hiç tutturamadım,
kalkış saatlerini meçhul otobüslerin....
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz