mehtabında usulca haşrolurken akşamların
sualimin en "ben"li erlerini yıktı geçti tükenmez umutlarım
ve şimdi y a p a y a l n ı z ı m
-arda kalan umut kırıntılarımı güvercinlere yem etmeye hazırım-



***




bir haziran şarkısı kanarken yüreğimde
sancısı şakaklarıma vuruyor "yalın"lığın...
pekiştirilmiş hayallerimden başka neyim var ki benim
birinci şahsın içinde kaybolduğum cümle hayatta?
yalanlarınız boğazımda bir kördüğüm
"uyusun da büyüsün" dedikleriniz yalan
asırlardır uykuda mutlarım
büyüyense tek kişilik acılarım


çocukluğun zulasında atardı bir vakit kalbim
bilinmeyen geçmiş zamanlarda tıkanmış nefesim
adı yok ezberimde, bir kız çocuğuydu yaşam dediğin evvel
elleri kınalı, askılı jilesi...
bakıyorum da her sahnesi tek kişilik olan
hırsız polis oyunuydu hayat
kendimden çaldığımı kendime teslim ediyorum
kendimden kaçıyor, kendimi arıyorum...



***




ne demeli hayata?
çeksin ellerini üzerimden karabasanlar
uyumak istemiyorum artık yalanlara
görmek istemiyorum sahte düşleri
günlerin ahı ceplerimde ellerimde sükut cilası
eteklerim sürünürken kire bulanmış sevdaya
ne sen kal istiyorum ne "ben"...
ne sen git istiyorum ne "ben"...
oysa ben, ne sen istiyorum ne de-sen
ne desem bilmiyorum...
...
...
...

y i r m i d ö r t h a z i r a n g e c e s i